ทฤษฎีความน่าจะเป็นว่าด้วยการเข้าส้วมสาธารณะนาน ๆ

Rating:	★★★
Category:	Other

 

 

ทฤษฎีความน่าจะเป็น
ว่าด้วย
การเข้าส้วมสาธารณะนาน ๆ

 โดย...บก.หนวด

 

       ห้องน้ำสาธารณะที่น่าสะพรึงกลัวส่วนใหญ่ มักจะมีองค์ประกอบดังนี้ หนึ่ง อยู่ในสถานที่ที่คนต้องผ่านไปใช้บริการเยอะ ๆ สอง ขาดการดูแลเอาใจใส่ หรือดูแลเอาใจใส่น้อย สาม อยู่ที่สภาพแวดล้อมที่ไม่ค่อยสะอาด เปลี่ยวร้าง ชื้นแฉะ หรือ สี่ ห้องน้ำตามสถานที่ท่องเที่ยวหน้าเทศกาล ดังนี้เป็นต้น
      
       ห้องน้ำสาธารณะในองค์ประกอบสภาพแวดล้อมที่ผมว่า เป็นสถานที่ที่เรามักจะหลีกเลี่ยงหากไม่จำเป็น ถ้าไม่เหลืออดจริง ๆ เป็นไม่เข้า
      
       ในกรณีจำเป็นจริง ๆ (เยี่ยวจะราด หรือขี้จะแตก ตามภาษาชาวบ้าน) ก็รีบทำเวลาให้เร็วที่สุด
      
       หลายคนคงเคยเจอสถานการณ์ที่น่าอกสั่นขวัญแขวนในห้องน้ำสาธารณะ ถ้าโชคร้ายหน่อย อาจจะเจอซาก “อุนจิ” ตกค้างจากรายก่อนหน้า (หรือหลายรายก่อนหน้า) ถ้าโชคร้ายกว่านั้น มันอาจจะมาไม่ใช่แค่ซาก แต่มาเป็นก้อน ๆ หรือที่แย่กว่าอีกคืออาจจะไม่ใช่ก้อน แต่มาพร้อมกับจินตนาการที่เรานึกได้เลยว่า สภาพแบบที่เจอน่าจะปล่อยออกมาพร้อมกับเสียง แพร่ดดดด หรือเสียง ปรู๊ดดดดด มันถึงได้กระจายได้เละเทะขนาดนั้น (อุแม่เจ้า เขียนไปเกือบอ้วกไป)

      
       มีสถานการณ์อันน่าสงสารและเห็นใจกว่า ซึ่งอาจจะทำให้เกิดการอยู่นานในห้องน้ำสาธารณะ ทั้ง ๆ ที่อยากจะออกมาเร็ว ๆ ซึ่งผมได้เรียกประชุมผู้มีประสบการณ์ในเรื่องห้องน้ำสาธารณะมานั่งประชุมปรึกษาหารือกัน แล้วประมวลความน่าจะเป็นได้ดังนี้
      
       หนึ่ง เข้าไปแล้วค้นพบภายหลังว่า ในนั้นไม่มีกระดาษทิชชู หรือไม่มีน้ำสำหรับชะล้าง (ถ้าโชคดีพกมือถือไป สามารถใช้โทรตามเพื่อนได้ ถ้ามีเพื่อนอยู่แถวนั้น)
      
       สอง กางเกงในที่ถอดแขวนอยู่บังเอิญตกลงที่พื้นซึ่งมีน้ำเฉอะแฉะ (ทำให้ต้องซักล้าง และรอตากให้แห้ง)
      
       สาม เข้าไปแล้ว ปล่อยทุกข์แล้ว แต่ยังไม่ทันชะล้าง พอดีมีสายด่วนเข้ามือถือ ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องคุยเดี๋ยวนั้น (เช่นถ้าเป็นนายกฯ แล้วเกิดมีปัญหาสำคัญระดับชาติโทรฯ มาปรึกษา) อันนี้เป็นข้อเสียของการพกมือถือเข้าห้องน้ำ แต่จะไม่พกก็ไม่ดีอีก ไม่เชื่อลองกลับไปอ่านข้อหนึ่ง
      
       สี่ โดนเพื่อนแกล้ง เอามือเอื้อมลอดช่องมาคว้ากางเกงที่แขวนเอาไว้ไป อันนี้หลายคนยืนยันว่ามีประสบการณ์ที่เพื่อนชอบเล่นแกล้งกันอย่างนี้ เหตุมักจะเกิดกับกรณีที่ห้องน้ำมีลักษณะเปิดบนเปิดล่าง แต่อันนี้ส่วนใหญ่จะไม่ทำกันในห้องน้ำสาธารณะแนวมหาชน เด็ก ๆ จะเล่นแกล้งกันในห้องน้ำโรงเรียนเสียมากกว่า เฮฮากันในหมู่เพื่อนฝูง
      
       ห้า เกิดขี้รดกางเกงตัวเอง (กรณีนั่งยอง ๆ แล้วรูดกางเกงมาขมวดไว้ที่หัวเข่า) อันนี้วิธีจัดการเหมือนข้อสอง คือต้องซักล้างแล้วรอตากให้แห้ง ว่ากันว่า หากห้องน้ำดังกล่าวโปร่งโล่งมีอากาศถ่ายเทดี สามารถแห้งได้ในเวลาประมาณ ๒๐-๓๐ นาทีโดยประมาณ (หากใช้มือสะบัดช่วยตีลม อาจเร็วกว่านั้นนิดหน่อย)
      
       อย่างที่ว่ามาแหละครับ สำหรับ “ห้องน้ำสาธารณะ” ที่ส่วนใหญ่เวลาเรามีอุบัติเหตุจำเป็นที่เหลืออด เรามักจะปฏิบัติการ “เข้าเร็ว-ออกเร็ว” หากจะมีใครอยู่ในห้องน้ำสาธารณะนาน ๆ อดไม่ได้ที่จะต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าคงจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันข้อหนึ่งข้อใดในห้าข้อที่กล่าวมาข้างต้นเอาไว้ก่อน
      
       ไอ้เรื่องที่อยู่ดี ๆ แล้วจะไปแช่อยู่นาน ๆ ใน “ส้วมธารณะ” โดยไม่มีเหตุจำเป็นนั้น ...ไม่บ้าเค้าไม่ทำกันแหง ๆ

 

ที่มา
ตัดตอนจากบทความพิเศษเรื่อง
"ทฤษฎีความน่าจะเป็นว่าด้วยการเข้าส้วมสาธารณะนาน ๆ"
 โดย บก.หนวด
๔ สิงหาคม ๒๕๕๑ ๑๘:๐๐ น.

จาก...ผู้จัดการออนไลน์
http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9510000091710

 

บทความที่ควรอ่านต่อ
"เพราะขี้รดกางเกง
จึงแกล้งล้มบนโคลน"
โดย...ปานเทพ พัวพงษ์พันธ์

http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9510000092213