“ถอดรองเท้าใส่บาตร” มุกนรกจาก “นางสาวผ้าขี้ริ้ว”

 

 

“คุณหวานเจี๊ยบ”...ดูไปเห่าไป

 

     “ถอดรองเท้าใส่บาตร”    

      “มุกนรก” จาก “นางสาวผ้าขี้ริ้ว”    

 

 

 

 

            วันก่อน “บังเอิญ” ได้มีโอกาสดูละครเรื่อง “นางสาวผ้าขี้ริ้ว” (ขอย้ำอีกทีว่า “บังเอิญ”) ที่ออกอากาศทางสถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสี ช่อง ๓ (เรียกซะเต็มยศเลย)

            ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราแก่เกินไปหรือเปล่า ถึงได้ขัดอกขัดใจกับ “มุกตลก” (อันที่จริงควรเรียก “มุกนรก” มากกว่า) ที่คนเขียนบทละครเรื่องนี้นำเสนอ

            ลองมาช่วยกันพิจารณาที

 

            ภาพที่ปรากฏในจอโทรทัศน์ พระสงฆ์รูปหนึ่งกำลังเดินบิณฑบาตผ่านมา สองผัวเมียถือขันข้าว ถาดอาหาร ตั้งท่าคอยตักบาตร

            เมื่อพระคุณเจ้ารูปนั้นเดินมาถึง อ้ายผัวทำท่าจะหยิบอาหารใส่ลงไปในบาตรถวายพระ พลันเสียงอีนังเมียก็แว้ดขึ้นมาว่าให้ “ถอดรองเท้าใส่บาตร”

            อ้ายผัวก็ทำท่างง ๆ โง่ ๆ ถามย้ำ ๆ ว่า “ถอดรองเท้าใส่บาตร” แน่หรือ

            พอได้รับคำยืนยันจากอีนังเมีย อ้ายผัวหน้าโง่ก็ถอดรองเท้าตัวเอง แล้วย่อตัวลงไปหยิบรองเท้าทั้งคู่ของมันขึ้นมาใส่ในบาตรพระ

            โชคดีที่อีนังเมียโวยวายเสียก่อน (โวยวายแบบให้คนดูฮาเหมือนมุกตลกเอาถาดตบหัว) อ้ายผัวหน้าโง่นั่นถึงได้ชะงักมือที่หนีบรองเท้าของมันอยู่ประมาณระดับปากบาตรพระ

 

            เราไม่รู้ว่ามุกนี้จะเรียกเสียงฮาจากชาวบ้านร้านตลาดได้แค่ไหน

            แต่เราขำไม่ออก (หวะ)

 

            ยังมีต่ออีกนะ

            มุกต่อจาก “ถอดรองเท้าใส่ (ลงไปใน) บาตร” ยังมีอีก

 

            อ้ายอีสองผัวเมียนี่ยังทุ่มเถียงกันต่อว่า จะตักข้าวหรือหยิบกับข้าวลงบาตรก่อน

            มันสองคนก็เถียงกันไปเถียงกันมา เถียงกันต่อหน้าพระคุณเจ้านั่นหละ

            เถียงกันอยู่สักพัก สองผัวเมียนี่ก็ทำท่าขึ้งเคืองกัน แล้วสะบัดพรืดลอยหน้าลอยตาเดินหนี (พระ) พร้อมพูดราว ๆ ว่า ไม่ส่งไม่ใส่มันและ คงจะเพื่อส่งอารมณ์ต่อว่า พระเพรอะไม่ต้องฉันกันหละ

 

            เฮ่อ...เราคงแก่เกินกว่าที่จะดูละครไทยแล้วมั้ง

 

            มันตลกตรงไหนหว่ามุกแบบนี้

            ดูยังไงก็ขำไม่ออกวุ้ย

            ได้แต่อยากรู้จักคนเขียน “มุกนรก” ของบทละครเรื่อง “นางสาวผ้าขี้ริ้ว” นี้จัง ว่า ลูกใครหว่า (แรงไปป่าว...โทษ..โทษ..)

 

            ขอบคุณทุกผู้ทุกนามที่เข้ามาฟังเราบ่น ๆ จนจบ

            อ่านแล้วฟังแล้วเห็นเป็นอย่างไรบ้างคะ

            เห็นด้วยไหมคะว่า
            เออหนอ...อิชั้นคงแก่แล้วจริง ๆ