"มาด้วยใจ ไม่มีใครจ้าง"

พี่เค้ากำลังอยู่ในภวังค์บรมสุข
(กำลังตั้งใจฟังอยู่หนะ)
หนุนขา (เทียม) ต่างหมอน

 

เพลง “อธิษฐาน”
พลตรี หลวงวิจิตรวาทการ...ประพันธ์
ณัฐ ยนตรรักษ์...เปียโน พ-วงเดือน ยนตรรักษ์...ขับร้อง

กราบคารวะ พลตรี หลวงวิจิตรวาทการ
ท่านครูที่เคารพรักยิ่งของข้าพเจ้า
(แม้จะไม่เคยเป็นศิษย์เป็นครูที่พบหน้ากันในชาตินี้)

เรื่องยิ้ม ๆ

“มาด้วยใจ ไม่มีใครจ้าง”

 

๑....
ค่ำคืนหนึ่ง ในปีหนึ่ง ในม็อบหนึ่ง กลางสนามหลวง
             ชายขาพิการสวมกางเกงขาสั้นสีแดง เสื้อสีเหลือง ใส่ขาเทียมสูงขึ้นมาถึงต้นขา มีไม้ค้ำยันประคองกายเดินเข้ามาในบริเวณที่เรากับเพื่อนนั่งอยู่
             พอเลือกที่ได้เหมาะใจ หลังจากหันรีหันขวางอยู่สักหน่อย พี่กางเกงแดง-เสื้อเหลืองคนนี้ ก็ค่อย ๆ ปูแผ่นพลาสติกที่มีผู้นำมาเดินเร่ขายชาวม็อบในราคาย่อมเยา (๑๐ บาทกระมัง ถ้าจำไม่ผิด) หย่อนตัวลงนั่ง แล้วบรรจงถอดขาเทียมออกมาวางไว้ข้าง ๆ ไม้ค้ำยัน นั่งฟังประดานักพูดผลัดเปลี่ยนกันขึ้นเวทีมาพูดให้ฟัง สลับกับการบรรเลงเพลงโดยนักร้องนักดนตรีมากมาย
             หลายคนที่เรานึกไม่ถึงว่าจะมาร่วมร้องร่วมบรรเลงเพลงด้วยก็มา เช่น คุณณัฐ กับคุณพ-วงเดือน ยนตรรักษ์ ก็เลยได้ฟังเพลงร้องบรรเลงกับเปียโนกลางสนามหลวง (หาฟังได้ง่าย ๆ กลางสนามหลวงเสียที่ไหนเล่า) ส่วนขาประจำ พี่ชายวง “กอไผ่” ของเรา ค่ำคืนนี้ก็ยังแวะเวียนมาบรรเลงดนตรีไทยขับกล่อมชาวม็อบอีกครา (สวัสดีจ้า “พี่หน่อง”)

๒....
ย้อนกลับไป ที่พี่กางเกงแดง-เสื้อเหลือง (ตอนนี้พี่เขานั่ง)
             เรากับเพื่อนต่างลอบอมยิ้มแล้วต่างคนต่างสะกิดกันพร้อม ๆ กันโดยมิได้นัดหมาย (“หมาย” เลยไม่ได้มาด้วย) พยักเพยิดชี้ชวนกันมองไปยังพี่กางเกงแดง-เสื้อเหลืองอย่างชื่นชม ที่คนพิการก็ยังสู้อุตส่าห์มากับเขา
             ที่ข้อมือพี่เค้ามีแถบรัดข้อมือตัวหนังสือแดงเด่นชัดว่า “กู้ชาติ”
              “เออหนอ ถึงพี่เค้าจะมากับขาเทียม แต่พี่เค้าก็เอา “หัวใจ” มา “กู้ชาติ” หละวะ (ถ้า “ไม่มีใครจ้าง” พี่เขาจริง ๆ)” เราคิดไปลอบสะท้อนใจลอบอมยิ้มไป
             แล้วเราก็อมยิ้มแตก รีบสะกิดให้เพื่อนดู เมื่อสายตาค่อย ๆ มองไล่ไต่ระเรื่อยขึ้นไปตามแผ่นหลังพี่เขาจนเกือบถึงปกเสื้อ ผ้าพันคอที่พี่เขาพันมากระเดิด ๆ ขึ้น จนเราเห็นตัวหนังสือที่สกรีนอยู่บนเสื้อ
             “มาด้วยใจ ไม่มีใครจ้าง”
             ขนาดนี้ก็คงมาด้วยใจจริง ๆ แหละพี่เอ๊ย...นับถือ...นับถือ...

๓....
เป็นธรรมดา ของม็อบทุกม็อบ ย่อมมีทั้งพวก “จัดตั้ง” กับพวกที่ “มาด้วยใจ” ฝ่ายตรงข้ามก็มักจะอ้างว่า “อีโด่เอ๊ย ! มันก็จ้างมาทั้งนั้นแหละฟระ”
             จริง ๆ เราก็ตอบไม่ได้ว่า พี่เขามาด้วยใจจริงหรือไม่ หรือมีใครจ้างพี่เขามา รู้แต่ว่าเรากับเพื่อน ๆ พี่ ๆ หลายคนที่วนเวียนเปลี่ยนหน้ากันไปดูไปฟังไปติดตามสถานการณ์ ก็ไม่เห็นมีใครได้รับค่าจ้างค่าออนสักคน แถมยังร่วมลงขันบริจาคเงินช่วยเหลือม็อบกันอีกต่างหาก ตั้งแต่ปักหลักอยู่ลานพระบรมรูปทรงม้า
             แม้แต่น้องชายที่รักของเราคนหนึ่ง อดีตช่างภาพเก่า ที่ตอนนี้พลิกผันตัวเองไปเป็นเจ้าของร้านทองอยู่นครสวรรค์ ตอนเย็นหลังปิดร้าน มันยังขับรถเข้าพระนครมาร่วมชุมนุมที่ลานพระบรมรูปทรงม้า โดยพาลูกสาวตัวน้อยอายุยังไม่ ๔ ขวบดี และเมียมาด้วย พอเราโวยวายว่ามันทรมานลูกน้อย-หลานน้อยของเรา มันก็สวนกลับทันทีว่า
             “แหม ก็สอนให้เค้าเรียนรู้ประชาธิปไตยตั้งแต่เด็กไง จะได้ซึมซับไปตอนโต”
             เออ เอากะมันสิ

๔....
ตัดกลับมา ที่พี่กางเกงแดง-เสื้อเหลืองอีกที (ตอนนี้พี่เขานอนละ)
             ตกดึกฝนโปรยลงมาเล็กน้อยระหว่างฟังนักพูดขึ้นไปพูดบนเวที ทำให้ชาวม็อบเริ่มแตกกระจายกันวิ่งหาที่หลบฝน
             บ้างก็ไม่หนีไปไหน ใช้แผ่นพลาสติกรองนั่งนั่นแหละ เอาขึ้นมาคลุมหัวบังฝน หลายคนสามัคคีเขยิบเข้าไปนั่งเบียดรวมกันบนแผ่นพลาสติก เพื่อใช้อีกแผ่นที่อีกคนใช้รองนั่งมาคลุมเป็นหลังคากันฝน ขณะบางคนเริ่มหนีกลับบ้าน
             ฝนตกแค่ตกให้เปียกนิดหน่อย ราวกับเทวดาพรมน้ำเทวมนต์ แล้วก็หยุด การพูดบนเวทีเริ่มขึ้นอีกครั้ง
             หลายคนยังปักหลักนั่งฟังอยู่ต่อ แต่พี่กางเกงแดง-เสื้อเหลืองไม่สนใจใครหละ หยิบเอาขาเทียมมาต่างหมอนหนุนนอนฟังเสียเลย เอาสิ






             ใกล้เช้า เรากับเพื่อนกลับบ้าน ระหว่างทางเราสองคนยังนั่งอมยิ้มนึกถึงพี่กางเกงแดง-เสื้อเหลืองด้วยความชื่นมื่น
             เราย้อนมาคิดถึงตัวเรากับเพื่อน ที่เริ่มง่วงนอนตาจะปิดกันอยู่แล้วว่า มาถ่างตากันอยู่ทำไมทั้งคืนน้อ
             จังหวะนั้นเรากับเพื่อนบังเอิญหันมามองหน้ากันพอดี และพูดขึ้นพร้อมกัน
             “มาด้วยใจ ไม่มีใครจ้าง”
             ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!!!!!

.....................................................................................................................................
หมายเหตุ ๑ *
ขอความกรุณา
งด
แสดงความคิดเห็นทางการเมือง
อันจะก่อให้เกิดความขัดแย้งนะคะ

หมายเหตุ ๒
** อิชั้นไม่ได้เป็นพวกใครทั้งสิ้น
ทั้งพวก “อภิสิทธิ์ชน”
หรือพวกเจ้าของทีม “หมากเตะ”
หรือพวก “นักชิมไปเห่าไป” นะคะ
(แม้อิชั้นออกจะเฉียงเหนือเฉียงใต้ไปซักนิด)

หมายเหตุ ๒.๔ **.****
“พวก ๒.๔” ก็ไม่ใช่ขะ

หมายเหตุ ๓ ***
ขอความกรุณาอีกครั้ง
พวก “ราษฎร์ดำดิน” “ประชาใคร” ไม่ต้องยกพวกมาถล่มบ้านอิชั้นนะคะ
(แต่แวะมาทักทายกันได้ขะ)
หมายเหตุ ๔ ****
“รักประชาธิปไตย
๒๓ ธันวาคมนี้
อย่าลืมไปใช้สิทธิ์ใช้เสียงเลือกตั้ง” นะคะ

หมายเหตุ ๕ *****
“เราชาวไทย พร้อมใจไม่ขายเสียง
การซื้อสิทธิ์ ขายเสียง ผิดกฎหมาย ทำร้ายชาติ”

หมายเหตุ ๖ ******
“คนดีไม่ขายเสียง”

หมายเหตุ ๗ *******
อิชั้น “เขียนด้วยใจ” ขะ
“ไม่มีใครจ้าง”
.....................................................................................................................................

            



         ยืมมาจาก www.thugsin.4t.com
     กับ  http://forum.serithai.net/ ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด
     ( ค ลิ ก เ ล ย )