วันเสาร์ที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

"จนกว่าจะถึงตอนจบของบทละครแห่งเอกภพ" - ดร. สุวินัย ภรณวลัย

Rating:★★★★★
Category:Other





 
คนเราทุกคน

ล้วนแบกอดีตใส่หลังติดตัวกันมาทุกคนไม่มากก็น้อย
ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำอันแสนสั้นแต่สุดหวานซึ้งรัดรึงใจ
หรือว่าเป็นความปวดร้าวที่ยากจะลืมเลือน

แต่ไม่ว่าอย่างไร
สุดท้ายสักวันหนึ่ง
เราก็ต้องปล่อยวางมันลงจากสองบ่า
เพื่อโผบินอย่างเป็นไทจากตัวเองอีกครั้ง...
โผบินไปสู่ท้องฟ้าแห่งวัฏจักรของมหาชีวิตอันยิ่งใหญ่
เพื่อได้พานพบกับผู้เป็นที่รักอีกครั้ง

เป็นเช่นนั้นรอบแล้วรอบเล่า
จนกว่าจะถึงตอนจบของบทละครแห่งเอกภพ



ข้อธรรมจาก....ดร. สุวินัย ภรณวลัย
คัดลอกมาจาก Facebook ของอาจารย์
กราบขอบพระคุณค่ะ








บ่วงแห่งนิรันดร
(เฉลว หรือปมอนันตะ)

หนึ่งในอัษฎมงคล
สัญลักษณ์ทางพระพุทธศาสนาของทิเบต

หมายถึง เส้นทางสู่ความสำเร็จในทางโลกอันยั่งยืน
ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความรัก



ที่มา :
http://www.sriganapati.com













8 ความคิดเห็น:



  1. ฟังดูเหมือนไปตายเลยค่ะ

    ทำให้นึกถึงหนังเรื่องนึงน่ะค่ะ

    What dream may come

    ตอบลบ


  2. ไม่อยากแบกเลยค่ะ
    แต่มันไม่ยอมลืม

    ตอบลบ
  3. แวะมาเยี่ยมมมม

    สวัสดีพี่เจี๊ยบ.

    ตอบลบ
  4. ตอนนี้ปีกยังไม่แข็งแรง

    ตอบลบ
  5. ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย
    วนไปก็เวียนมาเป็นวงกลมอยู่แบบนี้หละจ้า
    จนกว่าตัดวงกลมได้ขาด
    ก็ไม่ต้องกลับมาวนเวียนว่ายอีกต่อไป

    ตอบลบ
  6. ไม่อยากแบกก็ "วาง" ซะ
    อยากลือมก็ "วาง" ซะ
    "วาง" แล้วก็จะ "ว่าง"

    ตอบลบ
  7. สวัสดีค่ะคุณหนิม
    ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมจ้า

    พี่ไปดูรูปนายกฯ ที่คุณหนิมวาดแล้วนะ
    ขอบอกว่า "ไม่สวย" หงะ

    แต่.........................หล่อออออออออออออออออออออออ

    ตอบลบ
  8. ปีกไก่ข้าวมันไก่หนะหรอปุ้ย

    ตอบลบ