เรื่องจริงจากทำเนียบฯ...วิถีคนกล้า อาสาประตู ๔

Rating:	★★★★★
Category:	Other

 

วิถีคนกล้า อาสาประตู ๔

ที่มา : http://mblog.manager.co.th/chairojt/4-196/

 

เด็ดเดี่ยว เข้มแข็ง กล้าหาญ 
  ขี้ขลาด หดหู่ บ่มี
รักษาที่มั่นเป็นอย่างดี
ตามวิถีคนกล้า อาสาประตู ๔

 

 

๒๗ ส.ค. ๒๕๕๑
กูคือกบฏ กูคือทุกอย่างที่มึงเกลียด

          มีการออกหมายจับ ๕ แกนนำ + ๔ ผู้ปราศัย คุณสุริยใส พี่เทิดภูมิ คุณชัยวัตน์ และพี่อมร

          "เออ..มึงมาจับเลย กูก็มายึดทำเนียบฯ ของกูคืน จะมาจับก็มา กูเปิดตัวแล้ว"

 

 

 

          ผมนั่งฟังปราศัยอยู่ข้างรถ NBT หน้าศาลพระภูมิ ไม่นานก็มีผู้หญิงกลางคน ลักษณะการแต่งตัวดูภูมิฐาน รูปร่างกระทัดรัด เดินมาชักชวนขออาสาไปนั่งเฝ้าที่ "จุดประตู ๔"

          ประตู ๔ เป็นประตูที่อยู่หลังศาลพระภูมิ ข้างตึกสันติไมตรี เป็นซอยเล็ก ๆ เมื่อเดินเข้าไปในนั้น จะมีอาคารต่าง ๆ ธนาคาร มีอาคารต่าง ๆ ตึกรอบ ๆ ยังมีกำลังตำรวจเดินเข้าเดินออกตึก โดยมีรั้วเหล็กกั้นเท่านั้น

          ถ้ากำลังตำรวจสามารถทะลวงจากจุดนี้เข้าไปได้ จะสามารถตีโอบเข้าไปด้านข้างทั้งสองด้านของตึกไทยคู่ฟ้าได้เลย และจะง่ายต่อการสลายผู้ชุมนุม

          และจุดนี้แหละที่หมา (ต๋า) มันลอบกัด เข้าื่มาลอบกัด เข้ามาตีพ่อ-แม่-พี่-น้องเราตอนกลางคืน

(http://www.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9510000101258)

 

 

 

          วันแรกที่ผมเข้าไปอาสา ผมนั่งอยู่ที่แถวหลังใกล้กับศาลพระภูมิ ผมต้องคอยสังเกตอาการแฟนผมอยู่ตลอดเวลาครับ เพราะรู้สึกจะเริ่มมีอาการซึม อาการมึน

          "เฮ้ย..เอาแล้วไง มันเริ่มซึมแล้วเว้ย" 

 

          "เฮ้ย...ออกอาการมึน" เรียกไม่หือไม่อือแล้ว ระหว่างเดินเข้าที่ชุมนุม พอหันไปก็หายไปแล้ว เดินตามไม่ทัน อย่างนี้อันตราย

         พลิกดูนาฬิกา ก็ดึกแล้วเลยตัดสินใจกลับ ท่าจะไม่ไหวจริง ๆ

 

๒๘ ส.ค. ๕๑
ตรึงไว้ อย่าให้มันออกมา

          วันนี้ไม่ได้พาแฟนมาด้วย เพราะตั้งใจจะเข้าไปข้างใน ตรงแนวที่มีกำลังตำรวจตั้งอยู่

          "พี่เหน่ง วันนี้ผมจะไปนะ"

          "เออ ไปเจอกัน"

          "พี่ไปเจอผมที่ ประตู ๔ นะ เดินเข้ามาตรงซอกเล็ก ๆ นะ ถ้าเอารถ NBT เป็นหลัก ซอกมันจะอยู่ตรงหน้ารถนะ"

 

 

          ตำรวจขยับเป็นระยะ ๆ แต่ก็มีข่าวว่า อาจจะถอนกำลังออก ทางเรากำลังเจรจาอยู่

          พวกเราก็นะ ช่างใจดีกับพวกนั้นสะเหลือเกิน ตำรวจอยากได้อะไรก็หาให้ อยากได้มือตบ แม่ยกแถวนั้นก็หาให้ งอแงผ้าพันคอก็หาให้ ผมก็ยังโดนไปแบกน้ำ หามข้าวให้พวกตำรวจอีก เพราะลูกพี่มันไม่มาส่ง หรือส่งแล้วก็ยังไม่พอกินกัน

 

พี่สาวที่ไปชวนผมในครั้งแรกนะ นั่งอยู่บนสุดนั้นแหละ
นั่งขวางบันไดไว้ เพราะข้างบนมีตำรวจอยู่
และทราบภายหลังในตอนเช้าว่า
เมื่อขอขึ้นไปตรวจข้างบน พบว่าตำรวจเอาอาวุธไปซุกไว้
และมีนายตำรวจอยู่ประมาณ ๔๐ นาย

          พวกเราที่อยู่ตรงนั้นต้องยอมรับเลยครับ ว่าใจจริง ๆ พวกที่อยู่ก็อยู่จริง ๆ เพราะตรงนี้ไม่มีลำโพง ไม่มีจอโปรเจคเตอร์ บนเวทีประกาศขอการ์ดอาสาทีละ ๕๐ คน ก็มากันที แป๊บเดียวก็ไป เดี๋ยวก็ประกาศอีก เรียกว่าประกาศกันทั้งวันจริง ๆ

          ก็เห็นครับ คนที่มาชุมนุมเขาก็อยากมาฟังปราศรัย มารับฟังข่าวสาร มานั่งตรงนี้ไม่ได้รับฟัง ไม่ได้อารมณ์การชุมนุมครับ แต่ได้อารมณ์ของการเสียสละจริง ๆ ครับ รู้ทั้งรู้ว่าภัยอยู่ข้างหน้า กระบอง แก๊สน้ำตา เหี้ย ห่า สารพัดสัตว์ อยู่ข้างหน้า ก็ไม่กลัว

          ผมรู้สึกได้ถึงบางคนที่เดินออกไป เพราะรู้สึกตึงเครียดกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า และผมพยายามเรียกร้องให้มีลำโพงก็ดี มีจอก็ดี พวกที่อยู่ตรงนี้จะได้ดูกัน

          เจอใครที่พอจะฟ้องได้ผมก็ฟ้องมันดะหละครับ พี่หมีเดินมาก็ฟ้องพี่หมี กระทั่งลุงสมศักดิ์เดินมาก็ฟ้องลุงสมศักดิ์ (แต่ก็ฟ้องอ้อมไปทางคนติดตามลุงแก ขอบอกเวลาลุงแกเดินตรวจงานนี่ น่ากลัวมาก)

          เพราะผมคิดว่ามันสำคัญ มันสำคัญต่อกำลังใจของพวกเราที่นั่งอยู่ตรงนี้ พวกที่ตรึงอยู่ตรงนี้ ร่างกายบอบบาง แต่กำลังใจดี กระบองก็กระบองเหอะว่ะ มึงตีได้ตีไป

          บางคนใจมา ๕๐ พอได้ฟังการปลุกเร้า การพูดให้กำลังจากบนเวที ก็ยังพอมีกำลังขึ้นมามั่ง

          ผมรู้สึกเลยว่าพวกที่เขาเดินออกไปนั้น ขาดกำลังจริงๆ

 
เริ่มตึงเครียดเพราะตำรวจเริ่มตั้งแถว
และแต่งชุดเตรียมพร้อม
พวกเราก็เลยต้องเตรียมพร้อมด้วย
แต่ก็ไม่มีอะไร พวกเราก็สามารถเกลี้ยกล่อม
ให้ตำรวจออกไปได้ตอนประมาณเที่ยงคืน

๒๙ ส.ค. ๕๑
เลี้ยงเสียข้าวสุก 

  

          "เอาแล้วไง แม่งเล่นกูแล้ว" เช้าวันนี้ตำรวจพยายามเข้ามา โดยอ้างมาจะมาติดหมายจับข้อหากบฏ แต่คนติดโคตรปอดแหกเลย ต้องพาหมา (ต๋า) มาเป็นพันนาย 

          "ตำรวจตีประชาชน" แว่วเข้าหูผม เสียงพี่ปองเรียกให้ผมต้องออกมา (เป็นคนเดียวที่ผมต้องยอมแก ทุกครั้งที่แกเรียกให้ออกมาช่วยกัน)

          ไอ้หมา (ต๋า) เลว ตีคนแก่ เหยียบหัวคนพิการมือกุด, ตบหน้าเด็ก, ขโมยจักรยาน, ค้นกระเป๋าขโมยเงินของผู้ชุมนุม หรือแม้กระทั้งทุบตู้บริจาคขโมยเงินในตู้บริจาค มันก็ทำได้

 

 

 
ปืนยิงแก็สน้ำตาหรือเปล่า
อย่าบอกว่าถังดับเพลิงนะ


 

 

 

 

ปืนใช่ไหมนะ
อย่าบอกนะว่าไม่ใช่

 
จ่อหัวใครอยู่วะ

 

 

 

 
ตีแม่หนูทำไม !!!
(ชิสุข้าง ๆ คือน้องพลอย โดนไอ้ตำรวจเลว เตะตาเกือบบอด
น้องพลอยจะพักอยู่ที่ รร.สาธิต มัฆวานฯ
อยู่ตรงเต็นท์ที่ขายเสื้อของมูลนิธิยามฯ นะครับ
ใครผ่านไปก็ช่วยบริจาค
ให้น้อง ๆ พาน้องพลอยไปหาหมอด้วยนะครับ)

 

 
ถ่ายเมื่อวันที่ ๑๗ ก.ย. ๒๕๕๑
มันก็ยังวิ่งเล่นอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว
โดยมีน้อง ๆ คอยดูแลมันอยู่
น้อง ๆ บอกว่า มันเกือบจะตาบอด
และหมอก็นัดใ้ห้ไปดูอาการ
โดยขอรับบริจาคเป็นค่ารักษา

 

        

พวกมึงแน่มาก
กล้าทำร้ายประชาชน
ทำร้ายคนจ่ายเงินเดือนมึง
ทำร้ายคนจ่ายค่านมลูกเอ็ง
ทำร้ายคนจ่ายค่าผ้าอนามันเมียเอ็ง
ทำร้ายคนที่ต่อสู้เพื่อพวกเอ็ง 
      

          ผมลางานออกมาครึ่งวัน และรีบเดินออกมาด้วยความรู้สึกที่จุกในอก พริบตาเดียวผมก็ถึงที่ทำเนียบฯ

 

 

 

 

 
เอ็งจะยิงใคร !!!

 

 

 

          ผมบอกกับตัวเอง วันนี้จะทำทุกอย่างเพื่อพวกเรา เพื่อประเทศของเรา ผมได้ไปยกน้ำที่ไอ้พวกบ้ามันเอากระบองตีจนเละ ขนข้าวขนของย้ายเข้าข้างในทำเนียบฯ เพื่อป้องกันมันกับมาทำลายอีก

 

 
มือก็ขน ปากก็ตะโกน...สู้ สู้ !!!

          เดินเตร็ดเตร่สำรวจเก็บภาพรอบ ๆ ไม่นานคนนั้นก็มา คนนี้ก็มา คุณอภิสิทธ์ คุณไตรรงค์ ลูกพรรคจำนวนหนึ่ง อ้างว่ามาดูสถานที่ เพื่อเตรียมข้อมูลไว้วันพรุ้งนี้ (วันรุ่งขึ้นจะมีการประชุมสภา ๓ ฝ่าย) บรรดา สว. ก็มาดูที่เกิดเหตุเหมือนกัน

 

 
คุณรสนา สว. กทม.
ผู้ทวงคืนการไฟฟ้าฯ ให้พวกเรา


 
ลุงสมศักดิ์ก็มาตรวจพื้นที่ 

          และผมก็ไปประจำที่จุดประตู ๔ ของผมเหมือนเดิม โดยมีน้องไฮน์ เหมวัฒน์ ตอนนี้ก็เป็นแกนนำ Young PAD อยู่ ขึ้นพื้นให้กำลังใจพี่น้องที่นั่งเป็นอาสาประตู ๔ อยู่ พูดกับพี่น้องบ้าง หันไปพูดกับตำรวจบ้าง

 
หันไปยกนิ้วให้ตำรวจ
ไม่รู้มันจะหมั่นไส้เพิ่มขึ้นเปล่าเจ้าไฮน์

          ไฮน์มันหันไปหันมา เจอผมสะพายกล้องอยู่ ก็ขอร้องว่า "พี่...มีกล้องนะครับ พี่จะอยู่ที่นี่ตลอดหรือเปล่าครับ ขอให้พี่ช่วยเก็บที่นี่ได้ไหมครับ " 

          ผมก็ตอบได้ทันที แล้วก็ขออีกคนไว้สำหรับถ่ายเป็นวิดีโอ

          "เอาหละครับพ่อ แม่ พี่ น้องครับ ทุกสิ่ง ทุกอย่างต่อจากนี้ไป จะมีพี่คนนี้เก็บภาพทุกภาพที่เกิดขึ้นที่นี่นะครับ แล้วพี่คนนี้ก็จะเป็นคนที่ถ่ายวิดีโอไว้นะครับ แต่พ่อแม่พี่น้องไม่ต้องกลัวนะครับ เพราะเมื่อกี้นี้คุณอารสนา ได้ให้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัว อะไรจะเกิดขึ้นก็ตามผมสามารถโทรฯ หาคุณอารสนาได้ทันทีครับ" 

          เอาหล่ะเว้ย ไฮน์ เป็นไงเป็นกัน เอ็งเอาไง ข้าเอาด้วย อยู่ด้วยกันตรงนี้แหละ เมื่อตอนเช้าก็แค่เจอปืน เจออาวุธไม่เท่าไหร่ตรงอาคารข้าง ๆ ตอนนี้จะเจออะไรกูก็เอาหล่ะว่ะ วิ่งให้ทันข้าแล้วกัน ๕๕๕๕๕

 

 

 

 
น้องไฮน์ขนานนามพวกเรา "อาสารูอุดประตู ๔"


 
เอาเว้ย...อย่าไปกลัวมัน !!!!


 

          ไฮน์หันมาบอกกับพวกเราว่า เห็นตำรวจเดินเข้าไปหลบข้างใน เหมือนจะเข้าไปหลบฝน แล้วก็เล่าว่า เมื่อวานเขาได้เข้าไปเดินสำรวจข้างใน เห็นมีอาคารตั้งสลับซับซ้อน ตำรวจสามารถหลบซ่อนอยู่ตามอาคารได้

          และพี่น้อยก็เดินทางมาสมทบ พี่น้อยบอกว่าไม่มีรถเข้ามาเลยแกต้องเดินมาจากสถานีรถไฟฟ้าราชเทวี "โห...เนี่ยแหละรักชาติตัวจริง ทำจริงไม่ต้องโม้มาก"

          ไม่นาน สสร. โดยคุณสาวิทย์ แก้วหวาน ก็เดินมาที่จุดนี้ ในขณะที่ตำรวจเีข้าไปหลบในอาคาร แล้วก็นำพวกเราข้ามรั้วไปขับไล่ตำรวจที่อีกฟากหนึ่ง

 

 

พี่สาวิทย์ขออาสา
ที่จะไปขับไล่ตำรวจที่ยังอยู่ในทำเนียบฯ

 

 

 

พวกแนวหน้าก็เตรียมตัว
หยิบหมวกเซฟตี้ที่มี พธม. มาบริจาคใส่หัวกันก่อน
ต้องเตรียมพร้อม


 

          คุณสาวิทย์ก็พาพวกเราเดินออกไปไล่ตำรวจให้ออกจากพื้นที่โดยรอบ และก็เดินทางไปที่ UN และก็ได้มีเจ้าหน้าที่ UN ออกมารับเรื่องที่ตำรวจทำร้ายประชาชนเมื่อเช้า

 

 

 
มีอีกกองหนึ่งหน้าบริเวณกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
พวกเราก็สามารถขับไล่ออกไปได้

ตีประชาชนผู้บริสุทธิ์
แล้วยังสามารถยืนโชว์ตัวได้อย่างหน้าไม่อาย

 

และแล้วก็ต้องพ่ายแพ้พลังของประชาชนมือตบ


 
เดินวนกลับมาที่หลังเวทีสะพานมัฆวานฯ

          และพวกเราก็สามารถขับไล่ตำรวจให้ออกไปจากพื้นที่ได้ ขืนให้มันอยู่แทนที่จะรักษาความปลอดภัย พวกมันเนี่ยแหละตัวอันตรายเลย

 

นี่แหละผลงานของตำรวจไทย
เก่งกับประชาชนสองมือเปล่า !!!

 

 

 
เล่นทุบตู้ขโมยเงินบริจาค

 

          คุณสาวิทย์ก็พาพวกเราเดินตรวจพื้นที่โดยรอบ จนมาที่เวทีหน้าทำเนียบฯ บนเวทีก็ประกาศต่อว่า ขออาสาสมัครไปสมทบที่หน้า บช.น. โดยตอนนี้มีพวกเราอยู่ที่นั้นอยู่แล้ว และพวกเราจะไปทวงของที่มันขโมยไป

 
แม่อารมณ์ คุณวัชระ คุณการุณ พี่หมี คุณวสันต์

 
หน้า บช.น.

          แม่อารมณ์ คุณวัชระ คุณวสันต์ ก็ขึ้นปราศรัยบนรถ กดดันตำรวจตลอดเวลา ในขณะที่คุณการุณ ไสงาม ได้ขึ้นปราศัย และอาสาที่อยู่หน้าประตูก็เขย่าประตู บช.น.     

          ปัง !!!   ดังออกมาจาก บช.น. และก็ดังออกมาเรื่อย ๆ 

          ตามมาด้วยแก๊สน้ำตา และบางลูกถูกยิงขึ้นไปบนรถปราศรัย

          "เฮ้ย...บนนั้นมีแม่อารมณ์อยู่ด้วยนะ"

 

http://www.manager.co.th/Crime/ViewNews.aspx?NewsID=9510000102452

 

 

คนที่ตกใจก็วิ่งกรูกันออกมา
คนที่มีสติอยู่ก็เตือนให้ก้มลง หมอบลง
แล้วค่อย ๆ คลานออกไป

 

 

เจอพี่หมีหลังจากเหตุการเริ่มสงบ เปียกมาเชียว...
(แหม...เป็นที่สังเกตตรงบนรถเนี่ย สายหล่อฟ้าทั้งนั้น
คุณการุณก็โดนหนังสติ๊ก พี่หมีก็โดนก้อนอิฐ)

 

 

          เจอพี่หมีระหว่างทางพี่หมีเล่าว่า 

          "พวกเรากะว่า พอฟ้ามืดเราก็จะกลับกันแล้ว เรามาเพื่อเป็นสัญลักษณ์เท่านั้น" 

          "ใครจะไปตัดน้ำตัดไฟได้ วันนี้เราก็พูดขู่ไปอย่างนั้้นแหละ เรายังไม่ได้เตรียมการเลย" 

          "ตำรวจกลัวพวกเรามากเลย กลัวเราจะพังประตูเข้าไป เลยชิงยิงแก๊สน้ำตาก่อน" 

          เมื่อทุกอย่างเริ่มคลี่คลายพวกเราก็ถอยกลับเข้าที่ตั้ง ตรงบริเวณถนนราชดำเนิน  อยู่หลังแนวรั้วเหมือนเดิม

 
หลังจากที่เราลุยกันมาทั้งวัน
จิตใจการ์ดอาสาก็ยังคงเป็นเข้มแข็ง
การ์ดอาสาก็ยังคงเป็นการ์ดอาสาทั้งวันทั้งคืน

          "นี่...แกอยู่ไหนเนี่ย เขาสลายผู้ชุมนุมนะ มันยิงแก๊สน้ำตาด้วยนะ" 

          "ก็อยู่ตรงนั้นแหล่ะแม่"

          "แล้วเป็นอะไรเปล่า" 

          "ไม่เป็นไร...แค่ไอ ๆ เดี๋ยวก็หาย" 

          "เออ...ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ระวังแล้วกัน" 

          ๕๕๕๕ แน่ะ...ไม่เห็นห้ามเว้ย

สู้ สู้ สู้
เพื่อปกป้องพี่น้องพันธมิตรฯ

สู้ สู้ สู้
เพื่อพี่น้องประชาชน