สิ่งที่ทำเมื่อตอน ๑๐ กว่าขวบ จะส่งผลมาถึงปัจจุบันและชั่วชีวิต

 

ภาพจากเว็บไซต์ (ขออภัยที่จำชื่อเว็บไซต์ไม่ได้)

 

 

“มีคนเคยบอกว่า

สิ่งที่เราชอบเอาจริงเอาจังในราววัยสิบกว่าขวบนี่แหละ

ที่มันจะส่งผลไปจนโตไปจนชั่วชีวิตเอาเลย”

 

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

จากหนังสือ “ดังนั้นฉันจึงเขียน”

 

 

            ฉันได้อ่านข้อความนี้ จากหนังสือเล่มดังกล่าว เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๒ ในวัยวันที่อายุไม่น้อยแล้ว

            ข้อความที่ว่านั้น ผู้เขียนท่านหมายความว่า สิ่งที่เราชอบเล่น ชอบทำเอามาก ๆ เมื่อตอนอายุราว ๆ ๑๐ ขวบ มันมักจะกลับกลายมาเป็นอาชีพ หรือเป็นความสนใจพิเศษ ความสามารถพิเศษของเราในตอนโต เช่นนักประดิษฐ์รถแข่งท่านหนึ่ง ท่านก็เริ่มมีความสนใจเรื่องรถแข่งมาตั้งแต่ ๑๐ กว่าขวบ

 

            จริงหรือ ที่สิ่งที่เราชอบทำอย่างเอาจริงเอาจังเมื่ออายุราว ๑๐ ขวบ จะส่งผลมาถึงปัจจุบัน หรืออาจต่อไปจนชั่วชีวิต

 

            ฉันประมาณเอาว่า ตอนอายุ ๑๐ ขวบ ฉันเรียนอยู่ชั้นประถมฯ ปีที่ ๕ ดังนั้น ๑๐ กว่าขวบที่ว่า ก็น่าจะเป็นช่วงประถมฯ ปลาย ถึงมัธยมฯ ต้นนั่นเอง

 

            ฉันลองย้อนลำดับเหตุการณ์กลับไป

            ตอนนั้นฉันทำอะไรอยู่

 

            เมื่อนึกทบทวนด้วยตัวเอง กับลองไปถามพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ว่าตอนเด็ก ๆ อายุประมาณนั้นฉันชอบทำอะไร แทบไม่น่าเชื่อว่ามันเป็นเรื่องที่ใกล้เคียงความจริงมาก

            สิ่งเหล่านั้นเมื่ออายุ ๑๐ กว่าขวบ มันส่งผลมาเป็น “ฉัน” ในทุกวันนี้จริง ๆ และแน่นอนว่า...คงเป็นไปชั่วชีวิต

 

           

แล้วคุณหละ

ตอนอายุ ๑๐ กว่าขวบ
คุณชอบทำ ชอบเล่นอะไรกัน
สิ่งนั้นมันส่งผลมาถึงปัจจุบันอย่างไรกันบ้าง
ลองมาเล่าสู่กันฟังนะ

 

 

 

 

ยืมเพลงมาจากบ้าน "นายตู้"
http://photophotu.multiply.com/
ขอบใจจ้า