ไม่ค่อยมีรูปถ่ายให้เอามาอวดกะเค้า
ทำไงดีหว่า
นึกไปนึกมา...เอาฟระ ภาพเขียนภาพวาดนี่หละ
ทีนี้จะเอาที่ไหนหละ
ก็ไปคุ้ย ๆ สมุดบันทึกเก่า ๆ
เลยได้เป็น อัลบั้ม "นิทรรศการประชุมเพลิง" ฝีมือ "คุณหวานเจี๊ยบ" นี่ขึ้นมา
ที่ ม า ของภาพลายเส้น (มั่ว ๆ) "นิทรรศการประชุมเพลิง"
มาจาก "การประชุม" ที่แสนน่าเบื่อ
เราเป็นคนที่เบื่อและไม่ชอบการประชุม-สัมมนา (ที่ได้รับคำสั่ง) เอามาก ๆ
เพราะการประชุม-สัมมนาในเรื่องที่เราไม่สนใจนี่มันสุดแสนจะน่าเบื่อปางตาย
แต่หากเป็นการประชุม-สัมมนาทางภาษาและศิลปวัฒนธรรมที่เราชอบ
แบบนี้หละฟังเพลินเลย
ไม่ต้องมาแอบขีด ๆ เขียน ๆ รูปมั่ว ๆ อย่างที่เห็นเนี่ย
(แต่ก็ทำให้อดได้ภาพในอัลบั้ม "นิทรรศการประชุมเพลิง")
บางทีโดนสั่งให้ไปประชุมแบบงง ๆ
บอกแต่วันเวลา แต่ไม่บอกว่าจะให้ไปประชุมเรื่องอะไร กับใคร
บางทีมารู้เอาปุบปับ อีก ๑๐ นาทีประชุมนะ ประชุมอาไรหว่า
งงสิ...จะเตรียมอะไรไปประชุมทันฟระ
ก็จำใจพาสมองกลวง ๆ หนีบสมุดบันทึกไปแบบหน้าโง่ ๆ
แล้วก็นี่แหละ
ที่เป็นที่มาของ อัลบั้ม "นิทรรศการประชุมเพลิง"
สมุดบันทึกสำหรับบันทึกการประชุม
บางทีมันก็ทะลึ่งทำ "หน้าที่" นอกเหนือไปจาก "หน้าที่" ที่มันควรจะเป็น
บางทีนะ...บางที....
พรุ่งนี้เราอาจได้ อัลบั้ม "นิทรรศการประชุมเพลิง" อีกอัลบั้ม
พรุ่งนี้มีประชุม ๑๐ โมง
ประชุมเรื่องอะไร
กับใคร
ชั้นไหน
ห้องไหน
ไม่รู้อะ
"เขา" ไม่ได้บอก
???????
นั่งฟังการประชุมที่น่าเบื่อ
ออกมาเป็นภาพนี้ได้ไงไม่รู้อะ
ภาพนี้คงต่อเนื่องจากภาพบนมั้ง
นานจนจำไม่ได้แล้ว
เวลาขีดเขียนอะไรเล่นเพลิน ๆ
ถ้าไม่เป็นดอกไม้ ใบไม้
ก็มักจะเป็นเส้น ๆ กล่อง ๆ กะแมว ๆ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
นี่ก็แมว
โอ้ย ย ย ย ย ย...นี่แมวอื้อเลย
อันนี้แมวอีกและ
"เมี้ยวกะลีผล"
ต้นไม้ออกลูกเป็นแมว
(เลียนแบบ "มักกะลีผล")
อันนี้ไม่รู้จริง ๆ ใครช่วยเดาที
วาดไรหว่า...ลืมสนิท
อันนี้หนะรึ
ภาพหนึ่งในอัลบั้มนี้หละ
แสกนไม่ดี แต่เห็นว่าสวยดี
จบอัลบั้ม "นิทรรศการประชุมเพลิง"
ฝีมือ "คุณหวานเจี๊ยบ"
ดูจบแล้วอย่าคิดอะไรมาก
สวย ไม่สวย
งาม ไม่งาม
ลายเส้นพลิ้ว ไม่พลิ้ว
องค์ประกอบเอาไหน ไม่เอาไหน
ก็เอาน่า...นึกซะว่า ดูงานศิลปะ
(ขอ "คุณหวานเจี๊ยบ" เป็น "ติ๊สต์" กะเค้าซักมื้อ)
ที่ไม่มีมาตรวัดเป๊ะ ๆ แบบเครื่องชั่งตวงวัดมาเป็นตัวตัดสิน
มันคงตัดสินไม่ได้ว่า
ลายเส้นไม่พลิ้วไป ๑ กิโลฯ ๕ ขีด
องค์ประกอบบิดเบี้ยวไป ๒ ลิตร ๑ กระป๋องนม
ใช้ดินสอวาด ไม่มีสี เสี่ยวไป ๓ เมตร ๒ ข้อนิ้วหัวแม่โป้ง
(จริง ๆ อยากพูดว่า "๓ เมตร ๒ ส้นตีนหมา"
มันสะใจดี แต่กลัวไม่สุภาพ เลยไม่เอาหละ)
ต่อ...ต่อ...เสี่ยวไป
แล้วถ้าช้านจะ "เสี่ยว" แกจาทำไมฟระ
ก็ชอบ "เสี่ยว" แบบนี้หละ
ทีแก "เสี่ยวกว่า" อะ
(ไม่ได้ว่าใครนะ "จิตดำ" กะ "จิตขาว" ในตัวเองคุยกัน)
ของบางอย่างหนะ
มันอยู่ที่ความ "นิยมในรส" หรือ "รสนิยม" ส่วนตัว
ไม่มีมาตรวัดหรอก
จริงป่าว...เฮอะ..เฮอะ..
....................................................................................................................................................
หมายเหตุ ๑ * ขอบอกก่อนนะคะว่า จริง ๆ แล้วเป็นคนวาดรูป "ไม่เป็น"
หมายเหตุ ๒ ** ที่กล้าพูดเช่นหมายเหตุ ๑
เป็นเพราะหมายเหตุที่ ๓ และหมายเหตุที่ ๔
หมายเหตุ ๓ *** ไม่สามารถวาดสิ่งที่เห็น สิ่งที่อยากจะวาด ได้ทุกอย่าง
หมายเหตุ ๔ **** ไม่ได้ร่ำเรียนจบจากโรงเรียนศิลปะใด ๆ ซักโรง
หมายเหตุ ๕ ***** ทั้งหมดนี่ วาดไปตาม "อารมณ์"
เพราะ "อารมณ์" ตัวเดียวจริง ๆ ขะ
วาดดีไม่ดี ผิดทฤษฎีองค์ประกอบศิลป์อะไรนี่ ไม่ทราบเลยขะ
หมายเหตุ ๖ ****** ยินดียิ่งและขอบคุณมากนะคะ
ที่จะได้รับคำ "วิพากษ์ฯ" คำสอน คำแนะนำ
จาก "คนทำงานศิลปะ" และ "คนเข้าใจงานศิลปะ" ทุกท่าน
หมายเหตุ ๗ ******* ยังรอคุณ ๆ มา "วิพากษ์ฯ" ต่อนะคะ
ขอบคุณจากใจจริงขะ
....................................................................................................................................................
